Hoewel ik weet dat ik best wel uitbundig kan zijn op een feestje met mijn aanwezigheid, is het eerlijk om te zeggen dat ik net zo bedreven ben in het veroorzaken van chaos terwijl ik rustig op mijn bank zit en probeer te beslissen welke serie ik op Netflix moet kijken. Het hoogtepunt van mijn week? Het moment waarop ik mijn bh uitslinger en mijn haar in een nonchalante knot gooi, een gebeurtenis die zelfs mijn hond doet grinniken.
Niets kan tippen aan mijn favoriete tijdverdrijf: verstrikt raken in een deken terwijl ik mijn thee mors en mijn afstandsbediening kwijtraak tussen de kussens of onder het bed. Maar zodra ik eindelijk de afstandsbediening terugvind, duik ik volledig in het bingewatchen. Het is als een soort van extreme sport, maar dan voor luie mensen zoals ik.
Toch moet ik toegeven dat ik vaak mopper wanneer ik mijn heilige tempel moet verlaten voor een sociale afspraak. "Pfffff, ik heb echt zooooo geen zin," mompel ik terwijl ik mijn beste outfit bij elkaar probeer te rapen, mijn haar fatsoeneer en een snelle make-uproutine toepas. Maar zodra ik er ben, is het allemaal oké ! Ben ik waarschijnlijk degene die het licht uit doet.
Als ik dan weer eindelijk thuis kom, na mezelf te hebben gesleept naar de sociale gelegenheid waar ik eerst zo tegenop zag, besef ik vaak pas echt de waarde van die uitstapjes. Terwijl ik mijn sleutels aan het haakje hang en mijn schoenen uitschop in de gang, dringt het tot me door dat de lachende gezichten, de gesprekken en de onverwachte momenten van plezier de moeite van het verlaten van mijn knusse huis meer dan waard waren. Ondanks mijn aanvankelijke weerstand tegen de "ik-heb-zooo-geen-zin" voel ik me bij terugkomst vaak vervuld en verrijkt door de menselijke connecties die ik heb gemaakt.
Reactie plaatsen
Reacties