Perfectie

Met mijn brein nog half in de slaapmodus, strompelde ik de ontbijtzaal van het hotel binnen. De zacht verlichte ruimte was gevuld met de geur van versgebakken croissants en verse koffie. Mijn ogen speurden de ruimte af op zoek naar het ontbijtbuffet, maar wat mijn aandacht echt trok, was een intrigerend tafereel aan het verre eind van de zaal. Daar stonden tafels, zorgvuldig gedekt met glimmend bestek, voor de bruiloftdiner van voor mij twee onbekenden personen.

Verbaasd over de precisie waarmee alles was opgesteld, vroeg ik me af of er een geheime stoelendans had plaatsgevonden in het holst van de nacht. Alsof de tafels betrapt waren in hun dans en nu op hun plek stonden, bevend van ingehouden opwinding. Een imposant bord aan de zijkant van de zaal prijkte met gedetailleerde lijsten van namen en tafelnummers, als deelnemers aan een serieus spel van tafel-Tinder.

Terwijl ik me verwonderde over dit schouwspel, voelde ik plotseling jeuk over mijn hele lichaam, alsof mijn onderbewuste me iets wilde vertellen. Misschien was het een herinnering aan mijn neiging om alles nauwgezet te willen regelen, als een choreografie die perfect in de maat moest zijn. Ik dacht terug aan mijn tijd als danslerares, waarin ik urenlang werkte om de danspassen synchroon te laten verlopen met de muziek.

Terwijl ik naar de zorgvuldig geplaatste tafels staarde, vroeg ik me af: Hoewel ik af en toe toegaf dat ik graag de touwtjes in handen had, was mijn behoefte aan controle een uiting van zelfvertrouwen, of had ik simpelweg last van een serieuze vorm van foutenfobie? Wat ik wel zeker wist, was dat mijn verlangen naar perfectie voortkwam uit mijn diepe overtuiging dat ik meer was dan alleen maar een stereotype. Ik was vastberaden om te bewijzen dat ik een krachtig en uniek individu ben. Ondanks dat ik wist dat fouten maken menselijk was. Deze innerlijke tweestrijd zorgde helaas voor verwarring en onrust.

Met een zucht hoopte ik dat de verwachtingen voor het komende etentje minder star zou worden dan het perfect gestreken tafelkleed. Doe mij dan maar een tafelkleed met wat vouwen erin.