Pannenkoek

Vandaag begon mijn dag met een onweerstaanbare trek in pannenkoeken. Het enige probleem was dat ik, ondanks mijn vele pogingen, nooit in staat was geweest om een fatsoenlijke pannenkoek te bakken. Ze waren altijd, niet gaar of te gaar, te dik, of gewoonweg misvormd. Toch besloot ik me opnieuw te wagen aan deze voor mij schijnbaar onmogelijke taak.

Ik had alles klaargezet, van de ingrediënten tot het gladgestreken beslag. Vol goede moed begon ik met bakken, en ik kon niet ontkennen dat ik trots was op mezelf. Het klonk misschien vreemd om trots te zijn op pannenkoeken bakken, maar ik had al zoveel mislukkingen achter de rug, dat ik het kan vergelijken met mijn vorige relaties. Dit keer had ik er vertrouwen in en geloof me, ooit komt het een keer goed.

Maar, zoals het spreekwoord zegt, "hoogmoed komt voor de val." Helaas was mijn bakavontuur van korte duur. De eerste pannenkoek mislukte grandioos, en ik dacht nog ach, de eerste mislukt altijd. Toen mislukte nummer 2. Ik gaf het maar gelijk op. Dit wordt hem niet.

Mijn ego werd even gekrenkt, maar ik riep mijn man erbij, "doe jij het maar!" Zei ik wat geïrriteerd. Hij zag mijn pannenkoeken en lachte me gewoon vierkant uit. Hier zag ik de humor wel van in. Vervolgens begon hij op zijn dooie gemak te bakken. Mooie goudgele, ronde, dunne pannenkoeken kwamen één voor één uit de pan. Het voelde alsof ik mijn eigen persoonlijke Gordon Ramsay in huis had.

Dit deed me denken. Waren het mijn eigen gedachten die me al voor de start vertelden dat ik zou falen? Of waren het die bijgelovige feiten, zoals dat pannenkoeken bakken tijdens je maandelijkse periode altijd mislukt? Onzin dus, want dan heb ik een nasleep van 3 weken. Misschien had ik gewoon geen geduld voor pannenkoeken bakken. Maar ongeacht hoe simpel het ook mocht zijn, soms kunnen de simpelste dingen in het leven toch een uitdaging vormen.