Het is een heerlijke avond. Ik zit lekker knus op de bank onder de overkapping met de heater en mijn tv aan. Ik ben helemaal klaar om me onder te dompelen in mijn serie. Maar ondanks mijn beste inspanningen om me te concentreren op het verhaal en de personages, word ik meestal weer afgeleid door allerlei kleine details die mijn kijkervaring verstoren.
Het lijkt wel alsof ik een soort "Fledder" ben, altijd op zoek naar die ene fout in het decor of de kostuums. Als er iets niet klopt, kan ik het gewoon niet negeren. Zelfs als ik in mijn eentje ben, geef ik intern commentaar op de dingen die me opvallen. Maar ook als ik gezellig samen met mijn gezin op de bank zit en geniet van een film of serie, kan ik plotseling uitroepen: "wacht eens, spoel eens terug! Waarom draagt die actrice ineens een andere blouse?" of "Die scène speelt zich af in de nacht, maar kijk eens naar de tijd op dat horloge, 08:57 uur? Dat kan toch niet kloppen! Ik hoor op de achtergrond mijn gezin zuchten.
Maar het gaat verder dan dat. Soms lijkt het alsof de makers van de serie denken dat ik niet oplet. Ze besluiten om de gesproken tekst, die in het Engels is, ook in het Engels weer te geven in de ondertiteling, zelfs als de rest van de serie in het Nederlands is. Waarom? Het leidt me af. Wie bedenkt nou zoiets?"
Dus, terwijl ik probeer te genieten van mijn serie, word ik voortdurend geconfronteerd met deze kleine details. Het lijkt erop dat ik gewoon niet kan stoppen met mijn interne commentator te zijn.
Reactie plaatsen
Reacties
Heel herkenbaar. Dikke knuffel ๐
Herkenbaar! Is niet echt relaxed kijken hรจ๐