Risico

Op momenten waarop mijn angst voor hoogtes zich gelden, merk ik dat er twee dingen zijn waar ik altijd wel een beetje tegenop zie: ladders en liften. Ik ben geen held op hoogtes; zelfs een ladder met slechts zes treden lijkt voor mij als de Martinitoren zo hoog, vooral als ik daar langere tijd op moet blijven staan. Ik kan best ergens overheen klimmen of een ladder opgaan, maar ik wil dan niet te lang blijven staan op dezelfde "wankelende"  plek en naar beneden kijken. Het zweet breekt me dan uit, ik vraag mezelf dan echt af waarom sta ik hier überhaupt. 

Een concreet voorbeeld van deze strijd met hoogtes was mijn overkapping. Gedurende de hele herfstperiode ergerde ik me aan de groene aanslag die zich langzaam maar zeker opbouwde op het dak van mijn overkapping. Zelfs wanneer ik ontspannen op de bank zat en naar buiten keek, werd mijn aandacht getrokken door die vieze derrie. Uitbesteden werkt niet echt. Op een gegeven moment kon ik niet langer denken: "Laat maar zitten." Hoe lang kon ik het eigenlijk laten zitten? Het ziet er toch niet uit!  Daar ga ik dan, ik neem zelf het risico om op een ladder te staan. 

Met een geleende trap van de buurvrouw begon ik aan mijn missie, wetende dat ik niet al te lang op grote hoogte kon blijven. Trouwens deze ladder van slechts 6 treden voelde al voor mij als een beste hoogte, ik vroeg me af waarom ik hieraan begonnen was. Maar ik wist dat ik het risico moest nemen om van die groene aanslag af te komen.

Terwijl ik op de ladder stond en mijn klus deed, besefte ik dat soms risico's nemen onvermijdelijk is. Als ik eenmaal bovenop die ladder stond, moest ik mezelf geruststellen, wetende dat ik, als ik viel, op tijd moest roepen voordat ik niet meer kon roepen. 

Liften zijn bij mij, net zo vergelijkbaar. Ik ontwijk liever liften dan dat ik erin stap. Wanneer ik dan eindelijk de moed vond om in een lift te stappen, kwam ik vaak een nieuwe uitdaging tegen: een of andere halve die dacht dat het hilarisch was om in de lift te gaan springen. Serieus, hoe grappig is dat? Het is voor mij dan ook echt moeilijk om te waarderen hoe grappig dit was, en ik vroeg me af waarom ik niet gewoon de trap had genomen. 

Ik denk wel, het overwinnen van risico's is mogelijk, zelfs als die angsten nooit helemaal verdwijnen.