Tik

In de aanloop naar mijn vakanties heb ik zo mijn tikken. Hoewel ik mijn koffer op het laatste moment inpak, maak ik me dagen van tevoren druk om de auto, die zowel van binnen als van buiten schoongewassen moet worden. Voor mij is een schone auto essentieel; op vakantie gaan met een vieze auto is gewoon not done. Ondanks dat mijn auto normaal gesproken een kinderparadijs lijkt met rondvliegende kruimels, hondenpoten en vieze koffiemokken, moet hij voor vertrek gewoon brandschoon zijn, lijkend alsof hij zo uit de showroom komt.

Een vergelijkbare tik heb ik aan het einde van het jaar wanneer de garage opgeruimd moet worden. Hoewel het niet echt mijn terrein is, begin ik eraan. Na het scheiden van een stapel voor de kringloop en een stapel voor het stort, komen de mannen eraan. Ze halen dingen uit de stapel voor het stort en vinden verborgen schatten waarvan ik denk: "Daar kijken jullie al 5 jaar niet naar om." Maar oké, mijn taak voor het einde van het jaar is voltooid.

En dan hebben we nog de bekende voorjaarsschoonmaak, waar alles rond april/mei van zijn plek gaat. Soms komt er nieuw behang op de muren of staar ik naar de trap die dringend smeekt om een likje verf. Sommige karweitjes waag ik me niet aan in huis, maar als ik het kon, dan deed ik dat zeker.

Het is een vreemde tik, een soort van opruim-obsessie ofzo, maar ik weiger het los te laten. Mijn hoofd, normaal gesproken een chaos van confetti, lijkt dan ineens op een feestwinkel na een balansdag begin van het jaar, waar elk kleurtje netjes in zijn eigen vakje ligt.