Rij

Terwijl ik als een Max Verstappen door de winkel manoeuvreer om mijn wekelijkse boodschappen te scoren, beland ik uiteindelijk bij de kassa. Daar sta ik voor een keuze: de rij met volle winkelwagentjes of de iets langere rij met minder artikelen. Ik zie wat klanten achterom kijken en net zo vragend als ik denk ik, "gaat er nog een extra kassa open?" Helaas. De zelfservice kassa sla ik over, wetende dat mijn winkelwagentje te vol is. Als ik kassamedewerkster wilde worden, prima, maar nu niet. Met een paar boodschappen wil ik nog wel de held uithangen, maar met deze winkelwagen en dat kleine tafeltje bij die kassa? Dat wordt hem niet. 

En dan hebben we ook nog de gevreesde kassa-controle. Een moment van adem inhouden. Want tja, mijn gedachten waren op het moment dat ik bij de groenteafdeling stond, allang weer bij de vleesafdeling. Och jongens, heb ik toen die aardappelen wel gescand? Ik kijk dan de winkelmedewerkster met mijn pokerface aan en heb mijn fingers crossed.

Maar goed, laten we teruggaan naar die onvermijdelijke keuze bij de kassa. Ik kies voor de rij met de meeste boodschappen, maar met de minste klanten. Als ik deze keer geluk heb, haal ik straks meteen bij de servicebalie een kraslot. Ondanks mijn afkeer voor gokken, voel ik me stoer genoeg voor deze weddenschap met mezelf.

Ik begin rustig mijn boodschappen op de band te plaatsen en ja hoor, tadaaaa, de kassarol bij mijn caissière is op. Ik kijk opzij en zie de volgende en de volgende en nog een klant voorbijgaan, bij de kassa naast mij. De helft van mijn boodschappen staan al op de band, terwijl ik geduldig wacht met mijn netje sinaasappels in mijn handen om op de band te leggen. Althans "geduldig", zo lijkt het met een glimlach erbij. In werkelijkheid denk ik: verdomme, weer de verkeerde keuze gemaakt. Op dat moment hoor ik “kassa 3 gaat voor u open” door de speakers van de winkel galmen. Tuurlijk, daar hebben we kassa 3. Waarschijnlijk heb ik een of andere kassa karma om me heen hangen.