Ik kan regelmatig iets kopen in een opwelling. Dit gaat absoluut niet met opzet, maar op dat moment geloof ik echt dat het een briljante zet is. Want stel je voor dat het product plotseling uitverkocht is, en daar sta ik dan te balen als een stekker. "Had ik het maar meegenomen," zeg ik dan tegen mezelf.
En dan hebben we de uitverkoop, een waar drama voor mijn portemonnee. Het maakt niet uit dat ik eigenlijk niet van plan was om te winkelen; zodra ik die rode 'Sale'-borden zie, ben ik als een magneet. Loop ik daar, middenin de chaos van koopjes, struikel ik over de meest onnodige maar onweerstaanbare juweeltjes. Mijn portemonnee protesteert, maar mijn impulsen lachen erom. Tot slot sta ik daar dan met een tas vol spullen die ik niet nodig had, maar hey, het waren allemaal koopjes.
Vorig jaar had ik nog op zo’n impulsieve aankoop. Ik dacht dat het een briljant idee was om een pooltafel aan te schaffen. Ik zag namelijk gezellig pooltoernooien voor me. Dit gebeurde welgeteld twee keer. Mijn pooltafel heeft nu een tweede carrière als was-opvouw-tafel in de logeerkamer.
En tja, dat is niet de enige keer dat ik met een verbaasde blik naar een aangeschaft item kijk en me afvraag: "Waarom dacht ik ook alweer dat dit een goed idee was?".
Dus, neem ik mezelf elke keer weer voor om niet toe te geven aan impulsieve aankopen. Ik zal even stilstaan, nadenken of dit werkelijk een briljante zet is of slechts een kortstondige bevlieging. Op die manier hoop ik te voorkomen dat zowel mijn portemonnee als ikzelf opnieuw verstrikt raken in het drama van onnodige maar verleidelijke koopjes.
Reactie plaatsen
Reacties