Planning

Ongeveer een half jaar geleden drong het tot me door dat mijn leven wel wat meer digitale structuur kon gebruiken. Met die gedachte besloot ik afscheid te nemen van mijn vertrouwde papieren agenda en weekkalender. Als een impulsieve doener, die af en toe door het leven gaat als een wandelende confettipopper, was het omzetten van mijn 
maandelijkse chaos naar vijf georganiseerde roosters een soort online sudoku-uitdaging waar ik me elke maand meer dan een halve dag aan wijdde.

Digitaal stortte ik me op het opstellen van oppasschema's een voor mijn, partner, schoonmoeder, ouders, schoonzus en de opvang, alsof dat het toppunt van eenvoud was. Werken met een flexibel rooster en tegelijkertijd ouder zijn, ja, dat heb ik zelf voor gekozen, maar niemand had me ooit verteld dat je er als bonus ook nog een masterdiploma in planning bij cadeau krijgt. 

In ons gezin is er natuurlijk altijd die ene geluksvogel die zich met de planning bezighoudt, en jawel, je mag gerust één keer raden wie die pechvogel is. Als een verloren ziel in een wereld vol planners voelde ik me aanvankelijk als een vogel zonder vleugels. Dankzij de digitale agenda, hoewel het nog niet echt mijn favoriet is, lijk ik langzaam maar zeker meer grip te krijgen op mijn schema. Toch blijft het een uitdaging om die oh... zo... belangrijke vijf roosters op te stellen.Dus waag het niet om te zeggen dat ik niet kan plannen. 

Tja, zelfs mijn confettihoofd kan zo nu en dan voor verrassende wendingen in mijn planning zorgen. Maar ach, dat maakt het leven toch juist geweldig? (dit type ik met opgetrokken wenkbrauwen) Zelfs onverwachte acties vinden hun plek in mijn digitale agenda, alsof ze al die tijd stiekem waren ingepland tussen de geplande gebeurtenissen. Het houdt me scherp en zorgt voor een vleugje spontaniteit te midden van mijn chaotische wereld. Uhmmm en mijn sociale leven? Dat beperkte zich tot snelle appjes om te controleren of ik überhaupt wel thuis ben: "tijd? koffie?"