Eten

Opnieuw begon mijn dag met die al te bekende gedachte die dagelijks door mijn hoofd gaat: "Wat zullen we eens gaan eten vandaag?". Thuis vraag ik om suggesties, en het standaard antwoord is: "doe maar, iets lekkers."

Mijn inspiratie voor het koken kent geen vast patroon. Soms leidde het tot de creatie van een meesterlijke culinaire maaltijd, terwijl het op andere dagen eindigde met een samenraapsel van ingrediënten waarvan ik nauwelijks wist hoe ze bij elkaar waren beland. En dan was er altijd nog die verleidelijke gedachte aan de snackbar om de hoek, als een gemakkelijke ontsnappingsroute. 

Ik heb werkelijk vriendinnen met keurig opgestelde weekmenu's, wat ik super knap vind. Ooit had ik ook zo'n lijst gemaakt, maar ik ontdekte al snel dat mijn smaakpapillen geen gehoor gaven aan de plannen die ik dagen geleden had gesmeed, zoals op de woensdag "gehakt of patat". Ook heb ik gebruik gemaakt van een verspakket dat thuis wordt bezorgd, maar even serieus, de kans dat er bij elke maaltijd een voor mij bekende “vergeten groente”, namelijk de courgette, betrokken is, kon ik na 8 maaltijden niet meer aan. 

Owja en dan was er nog het gezinsaspect. Terwijl ik dol ben op zuivelproducten, zijn mijn dierbaren minder enthousiast. Het gevolg is dat ik vaak drie verschillende soorten gerechten tegelijk sta te bereiden, als een culinaire weegschaal die de smaak-voorkeuren van elk gezinslid in balans probeerde te houden.

Vastberaden om wat structuur in deze eetpuzzel te brengen, besloot ik mijn eigen lijst te maken. Een lijst vol veelbelovende gerechten waaruit ik kon kiezen. Maar zoals altijd, nog voordat mijn lijst volledig was aangevuld, flitsten mijn gedachten alweer naar de vertrouwde bezorger om de hoek. "Nee," dacht ik, "deze week gaan we gewoon gezond eten." Met die gedachte in mijn hoofd begaf ik me naar de supermarkt, vastbesloten om ter plekke iets uit te kiezen dat zowel smakelijk als voedzaam zou zijn. 

Eet smakelijk.