Toch is het altijd leuk om nog gewoon een kaart door de brievenbus te krijgen. Zelfs de traditionele kerstkaarten kunnen een vrolijk moment op mijn gezicht toveren, gewoon omdat iemand de moeite heeft genomen. Zelf ben ik hier helaas niet zo goed in, hoewel ik heel goed weet hoezeer het wordt gewaardeerd, en achteraf denk ik weleens, “Goh, ik had ook wel een kaartje kunnen sturen.” Maar mijn confettihead zorgt er weer voor dat het in het laatje van goede bedoelingen belandt.
Ik bewaar meestal wel de kaarten die ik krijg. Eerst staan ze een paar weken in de kamer en dan belanden ze in de la van de kast, en na een aanval van opruimingsdrang vind ik na een tijdje onderin de la een paar kaarten. Die kan ik vervolgens dan ook weer niet weggooien.
Vandaag vond ik een kaart op de deurmat en dacht: “ach, wat leuk!” Maar toen ik de kaart las, bleek deze bestemd te zijn voor ene Hester. Dus begon ik als een gek te roepen, checkte de kelder, de garage, en zelfs achter het schot. Joh, verrassend, geen Hester te vinden! Ondanks dat ik nu het gevoel heb dat ik post van iemand anders heb gelezen, dacht ik om de kaart maar even op sociale media te delen om de onbekende Hester op te sporen, want iemand heeft de moeite genomen om haar een kaart te kopen, te schrijven en te versturen. Dus tja, ze is al verder gekomen dan ik. Vervolgens reageerde ene Hester op sociale media, want de afzender was namelijk het cijfer 1 vergeten bij het huisnummer. Ze kwam meteen langs, overhandigde haar het kaartje, en alleen al de blijdschap op Hesters gezicht deed mij glimlachen.
Vanaf nu heb ik voor mezelf voorgenomen om dat laatje van goede bedoelingen maar eens open te trekken.
Reactie plaatsen
Reacties