Opnieuw zo’n doorsnee dag, waarop ik met mijn goede gedrag achter het stuur zat, meezingend met het nummer op de radio alsof ik op een privéconcert was beland. Maar zodra ik uit de auto stapte, bleef dat verdomde liedje als een ongewenste gast in mijn hoofd rondhangen. Het leek alsof mijn brein een wraakzuchtige jukebox was die vastbesloten was om mijn mentale spotify playlist te gijzelen.
Ik probeerde mezelf tot de orde te roepen, alsof ik een dronken vriend op een feestje was die te veel praatte. "Oké, genoeg nu, laten we een ander nummer proberen," mompelde ik tegen mezelf. Maar mijn brein leek vastbesloten om me te kwellen, alsof het genoot van mijn ongemak en stiekem in een hoekje lag te grinniken.
Na een uur van dit eindeloze loopje dacht ik dat ik er eindelijk vanaf was. Maar nee hoor, daar begon het weer......
En alsof dat nog niet genoeg was, had mijn brein ook een vreemde voorliefde voor ongepaste serenades. Als iemand het woord "spannend" zei, begon mijn innerlijke jukebox prompt een melodie van de Mini Playbackshow af te spelen. Voor ik het wist, zong ik luidkeels: "Hier stond je dan vanavond, het was zo spannend maar ook zo fijn." De gezichten van mijn wat jeugdige collega's spraken boekdelen. Ze hadden werkelijk geen idee wat ik aan het zingen was. Misschien dachten ze dat ik een geheime carrière als zanger probeerde te starten, maar dan zonder enige vorm van talent.
Nouja zeg nou zelf, het leven is te kort om jezelf al te serieus te nemen, toch? Tja, en mijn brein lijkt het daar in ieder geval roerend mee eens te zijn, zelfs als het betekent dat ik door het leven ga als een gevarieerde jukebox met een voorliefde voor gênante serenades.
Reactie plaatsen
Reacties