Op losse schroefjes

Soms krijg ik zo'n ingeving. Ik wil iets nieuws, en het liefst zou ik meteen dat showmodel kopen. Maar nee, het is altijd een doe-het-zelf pakket. Ik spotte dus een geweldige bartafel en dacht meteen: "Die moet in de keuken!" Maar ja, hoe krijg je zo'n bouwpakket in je auto? Gelukkig bood de verkoper hulp aan, wat perfect was, want anders was ik waarschijnlijk vast komen te zitten tussen tafel en achterbank. Eenmaal in de auto begon de uitdaging pas echt. Want hij moest er ook weer uit. Uiteindelijk is het me gelukt, zij het met enige, zo niet elegante, yoga-poses, en een oerkreet waar een baviaan jaloers op zou zijn en met een paar zwoksels (zweetoksels) heb ik hem in huis gekregen. 

Oké, daar ga ik, gewapend met mijn bouwtekening en inbussleutel, klaar om die schroefjes aan te pakken. Maar laten we wel zijn, schroefjes hebben een eigen handleiding, en ik probeer ze elke keer weer te ontcijferen. Of ik raak ze kwijt, of ik doe schroefje A erin terwijl het schroefje B moet zijn. Maar het  meest voorkomende is, ik houd altijd wat over. Maar goed, als het misgaat, noem ik het gewoon mijn eigen speciale bartafel, gewoon een beetje anders.

Verrassend genoeg gaat het meteen goed, al vraag ik me af waarom er altijd schroefjes overblijven. Ach, de tafel staat stevig genoeg, denk ik. Dus hup, de schroefjes verdwijnen gauw in een bakje, waar mijn verloren schroefjes naartoe gaan om een nieuw bestaan te beginnen. Want ik weet, als mijn man thuiskomt en die ziet de overige schroefjes, dat hij deze alsnog gaat plaatsen op een plek waarvan ik denk, nou, dat is toch overbodig. How, eens, dit is mijn project.

Na het opruimen van de rommel, bestaande uit plastic en karton, staar ik naar de overblijfselen en overweeg de beste plek om deze overtollige materialen te deponeren. Uiteindelijk besluit ik om ze gewoon naast de kliko te plaatsen. Dat komt wel een keer. Ondanks de tijdelijke chaos ben ik tevreden dat mijn woonkamer nu bevrijd is van troep. Terwijl ik mijn bartafel op zijn plaats zet, overvalt me een gevoel van trots. "Goed gedaan, Ka," denk ik bij mezelf. Ik steek mijn rechterarm omhoog en geef mezelf met mijn rechterhand een schouderklopje op mijn linkerschouder. Dit keer heb je niet gevloekt.